บทที่ 57 ตอนที่ 57

แคทเธอรีนทุ่มตัวลงนอนร้องไห้บนที่นอนขนาดเล็กของตนเองด้วยความเจ็บปวด แม้จะห่างไกลจากเขามาได้ไม่ถึงชั่วโมง แต่หัวใจทำไมถึงโหยหาอ้อมกอดของผู้ชายใจดำคนนั้นนักนะ

“เขาไกลเกินเอื้อม ท่องเอาไว้สิเคท ท่องเอาไว้...”

ร้องสั่งตัวเองทั้งน้ำตา สะอื้นไห้ด้วยความชอกช้ำ รู้อยู่แก่ใจดีว่าอาจจะต้องใช้เวลานานนับปี หร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ